Coquine France
- kamerverhalen
- 14 okt 2022
- 2 minuten om te lezen
Kamerverhalen is een schrijfgenootschap, gevestigd in Parkstad Limburg.
De komende tijd verschijnt er elke twee weken een nieuw verhaal van één van onze leden.
Marianne heeft zich laten inspireren door Angélas verhaal. Zij schreef over Lisa, een jonge vrouw in een benarde situatie. Marianne laat zien hoe het verder loopt...

Coquine France
Door Marianne Bruijstens
Voorzichtig met trillende handen nipte Lisa aan haar glas, de "pink champagne on ice". "Tijd rekken, tijd rekken" galmde het door haar hoofd. Lamgeslagen waren haar gedachten, haar gevoelens bevroren en haar lichaam stond stijf van de stress. "You can check out any time you want but you can never leave," stond op repeterend in haar brein. Hoe vaak niet had ze Hotel California uit volle borst mee geblèrd, genietend van de tekst, nu zat ze zelf gevangen in diezelfde woorden.
Huiveringwekkend. In real life, niet in 'n song. "Last thing I remember, I was running for the door". Dié woorden haalden haar uit haar verstarring. Dát zou niet haar laatste herinnering worden, no way.
Ze observeerde de man tegenover haar, onopvallend vanonder haar wimpers. Ze hoorde weer zijn eerder gemompelde woorden "ja niet slecht, niet slecht" en zag weer die geile blik die langs haar lichaam gleed... van boven naar beneden en weer terug.
Langzaam zette ze haar glas neer, haar tong gleed traag langs haar lippen terwijl ze de man
tegenover haar fixeerde met haar ogen. Ogen die, dat wist ze, onweerstaanbaar waren. De man werd er ongemakkelijk van. Dát stond niet in zijn script, hij hoefde er alleen voor te zorgen dat Thierry's trofeeën never nooit "find the passage back". Haar ogen, hij voelde ze diep in zijn ziel en herinneringen vochten zich een niet te stoppen weg naar pijnlijke erkenning. "Some dance to remember, some dance to forget". Hij schreeuwde het uit want dansen om te vergeten was geen optie meer. "There were voices on the corridor", de skeletten krijsten en confronteerden hem met zijn gruweldaden. Hij gilde, kronkelde, trok de haren uit zijn hoofd. Onverstaanbare klanken vlogen in bellen schuim door de keuken. Kalm zocht en vond Lisa haar weg naar buiten, naar de auto, naar vrijheid.
In de kamer zonder raam aan het eind van de gang zou Thierry nooit weten who "stabbed him with a steeley knife".




Opmerkingen