De blik op oneindig

Kamerverhalen is een schrijfgenootschap, gevestigd in Parkstad Limburg.

De komende tijd verschijnt er elke twee weken een nieuw verhaal van één van onze leden.

Een nieuwe schrijver doet zijn intrede! Klaas heeft zich laten inspireren door Hubs gedicht. De zee laat ons vergeten, of juist onszelf verliezen in gedachten. De hoofdpersoon staat aan de zee, en herinnert zich.

De blik op oneindig

Door Klaas van der Horst

Mijn voetstappen laten een spoor achter in het hete zand. Ik vergroot mijn passen om sneller bij de vloedlijn te zijn. Heerlijk het koele zeewater van de oceaan om mijn voeten te koelen. De zeeklei zuigt aan mijn hielen waardoor ik bijna mijn evenwicht verlies. Ik kijk om mij heen maar zie niemand.

Dit paradijselijke stukje aarde voor mij alleen. Ik zou me gelukkig moeten voelen maar het tegendeel is waar. Het is nu een maand geleden dat Rick mijn grote liefde en ik, een ambitieuze jonge vrouw, nog vol plannen zaten. We hadden een doel met ons leven. Onze kantoorbanen met een overvolle INBOX waren we meer dan zat.

Geld gespaard, huis verkocht en afscheid genomen van al onze vrienden en familie. Zuid Afrika was onze bestemming. We droomden over de prachtige natuur en de kleurrijke bevolking. Ik zie de hoge golven omslaan door hun gewicht. Een visarend met zijn mooie kenmerkende witte kop zweeft over het water opzoek naar een prooi. De onbezorgdheid van deze vogel maakt me jaloers.

Ik ben verdrietig en verwijt mezelf dat ik hier nu alleen sta…