Het leven kan een feest zijn

Kamerverhalen is een schrijfgenootschap, gevestigd in Parkstad Limburg.

De komende tijd verschijnt er elke twee weken een nieuw verhaal van één van onze leden.

Marjo heeft zich laten inspireren door Gaby's verhaal. Ze reflecteert op het leven, van haarzelf en van anderen. Hoe maak je je leven tot een feest?

Het leven kan een feest zijn

Door Marjo Knibbeler-Roos

Het leven is een feest, toch?

Het hangt er natuurlijk wel van af waar je wiegje heeft gestaan. En dan nog, wie zijn je ouders, was je gepland of misschien wel een ongelukje, of erger. Groeide je op in weelde of ergens in een achterbuurt. We kennen allemaal de verhalen van jongelui die in weelde opgroeien en bij wie schijnbaar alles komt aanwaaien. Ouwelui hebben met geld zat, en potverdorie ze pikken ook nog de mooiste baantjes voor je neus weg. Allemaal omdat ze bij de zogenaamde elite horen.

Maar we weten ook van mensen die zich letterlijk uit de goot opwerken en uitstijgen tot op grote hoogte. Die vaak in de schijnwerpers staan omdat ze vechten voor gelijke rechten voor iedereen.

Zo zwart wit is het natuurlijk niet in het dagelijks leven.

Ja, als je hier in Nederland bent geboren en opgegroeid, mag je dankbaar zijn. Ook als je arm geboren bent, hoef je hier niet te verhongeren. We krijgen allemaal scholing en uitzicht op een baan.

Echter, staat je wiegje in bijvoorbeeld een sloppenwijk is er bijna geen ontsnapping mogelijk.

Ondanks de vele goede doelen, regeringen die veel geld in ontwikkelingshulp steken, zal de

ongelijkheid altijd blijven bestaan. Dat ligt ook vaak aan oorzaken waar we weinig tot geen invloed op hebben. Extreme hitte of kou, overstromingen, al dan niet door de opwarming van de aarde, orkanen of simpelweg een land dat door zijn ligging op deze aardkloot eigenlijk niet bewoonbaar is. Toch vestigen zich daar mensen die weten te overleven. Ik weet niet hoe zij zelf naar hun leven kijken. Zijn ze gelukkig of tevreden met het weinige dat ze hebben. Nemen ze de natuur voor lief, hoe wreed soms ook. En dan de miljoenen op deze aarde die ook een mooier, beter leven willen. Weg van oorlog, natuurgeweld en hongersnood.

Voor hen is het leven verre van een feestje.

Ik kan het niet oplossen, niet met mijn bescheiden doch regelmatige giften voor allerlei doelen. Wat ik wel kan doen is mij er van bewust zijn dat ik van geluk mag spreken. Dat ik mijn leven niet voor lief neem, en stil sta bij die ongelijkheid in de wereld.

Hoe ik dat doe? Bewust leven, proberen goed te doen, en dan mag ik van mezelf mijn leven

beschouwen als een feestje, waarbij ik zelf de slingers ophang en dankbaar ben.