Kinderverjaardag

Kamerverhalen is een schrijfgenootschap, gevestigd in Parkstad Limburg.

De komende tijd verschijnt er elke twee weken een nieuw verhaal van één van onze leden.

Gaby heeft zich laten inspireren door Mariannes verhaal. Als alleenstaande moeder moet je van alles regelen: werk, kinderen, huishouden... en feestjes. Hoe moet je dat ooit volhouden?

Kinderverjaardag

Door Gaby Visser

Misschien stond er toch nog iets leuks in de krant. Kinderuitjes, daar was ze naar op zoek. Iets wat niet al te veel geld kostte. Mmm, niet veel soeps deze week in die gratis huis aan huis krantjes. Niks om echt warm voor te lopen. Toch moest ze weer iets uit haar hoge hoed toveren. De verjaardag van haar jongste zoon kwam eraan. Zeven jaar alweer! Waar bleef de tijd? Over een week kwamen er zeven kinderen om zijn verjaardag te vieren en ze had nog steeds niks geregeld. Hij mocht net zoveel vriendjes en vriendinnetjes uitnodigen als hij oud werd. Bij tien trok ze de grens. Shit, waarom moest hij ook midden in de winter jarig zijn. Dat maakte de boel een stuk moeilijker.

Okay, dan maar een activiteit binnenshuis verzinnen. Pokkenweer ook! Ze moest spijkers met koppen slaan vandaag. De rest van de week had ze geen tijd… Ze belt Reg, haar vriendin. Ruimhartig had die aangeboden mee te helpen met het kinderfeestje.

“Ik kom wel schat, dan word je tenminste niet helemaal alleen gek van al die druktemakers,” had ze gezegd. “En daarna drinken we wijn. Veel wijn…”

Pff, wat was ze blij geweest met dat aanbod, want hoewel je je weg wel vindt als alleenstaand ouder (had je een keuze?) viel het niet altijd mee. Niet dat ze dat ooit zou laten merken. Ze beet nog liever haar tong af. Per slot van rekening was ze al alleen sinds haar zoon nog geen twee maanden oud was.

Maar bij excessen zoals een verjaardag waren een paar extra handen toch meer dan welkom.

“Hallo, klonk de vrolijke, vertrouwde stem van haar vriendin. Ja, ik luister. Toch binnenblijven, snap ik met dit beestenweer. Ik was er al van uitgegaan. Ik heb een paar superspelletjes bedacht. Luister, de eerste is een supergrote bak chips in combinatie de stoelendans, we draaien muziek …“ Ze ratelde verder.

Oké, het kwam goed wist ze nu. Haar vriendin was een voortvarende, ervaren verpleegster op de kinderafdeling van een ziekenhuis. Die kon echt wel een feestje aan, hoor. Zij hoefde alleen nog maar een enge speurtocht in het huis uit te zetten met vreemde geluiden. Hoogtepunten werden de griezelige kelder en de spookzolder. Kon ze daar wat mee? En ze moest ook zorgen voor een prijs van ongeëvenaarde heldenmoed plus oorkonde.

Lukt dat? Ze grinnikte, “piece of cake, girl!” Ze was trots op zichzelf en blij met haar vrienden.

“Wie denk je eigenlijk wel dat je bent, superwoman?" had haar psycholoog streng bij de zoveelste sessie uitgeroepen. Op aanraden van haar huisarts was ze daar op een regenachtige middag voor het eerst onder protest naar toe gegaan.

“Waarom, hoezo?” had ze met een oprecht verbaasd gezicht aan de dokter gevraagd. “Wat moet ik daar in godsnaam?” Dat ze uitgeput was had ze zelf niet eens in de gaten gehad. Hij wel. Ja, ze was soms inderdaad wel heel erg moe. Dan ging ze al om negen uur naar bed.

Ze moest werken, het grote huis met dito tuin in haar eentje onderhouden. De kinderen naar school brengen en dan door naar ballet, kinderyoga, muziek- en zwemles. Het hield nooit op.

Maar haar kinderen kwamen niks te kort. Háár kinderen niet.

Die smoeltjes als ze met stralende ogen trots hun Moederdag versje opzegden. Hun blije kopjes als ze van school werden gehaald. Al die mooie, onbetaalbare dingen. Je zou het toch allemaal missen… En het niet eens echt beseffen.

Ze had zichzelf eindelijk afgeleerd om je te druk maken over dingen die je toch niet kunt veranderen en besloten om gewoon weer te genieten van wat er op haar pad kwam.

Als zij anderen blij kon maken (en zeker haar eigen kinderen) dan werd ze vanzelf ook blij.

Dat had ze zichzelf voorgenomen en het ging lukken. Al was het soms met vallen en opstaan, and a little help from my friends.

Ze was een vrouw met een missie!